موضوع: طرح راهبردی رهبری و گفتمان پشتیبان آن
تاریخ: 09/11/99
حجت الاسلام و المسلمین آقای فلاح استاد حوزه در رابطه با گفتمان پیشرفت توحیدی گفت: اندیشه پایه در مکتب امامین انقلاب به نام «اراده ملی» با طرح راهبردی مقام معظم رهبری وجود دارد که سه ویژگی خاص در خود گنجانده است: 1. همه را درگیر می کند. 2. بسیار کلیدی بوده و منطبق بر نیاز های امروز جامعه است. 3. احتیاج به نقش آفرینی اهل علم دارد. طرح ملی و فراگیر با وجود جوانه های روز آمد بنا بر اقتضائات، آخرین نقطه‌ای که طرح به آن رسیده و مرکز ثقل می باشد، «قیام جوانان برای ساختن ایران» است.
استاد حوزه ادامه داد: برای پیشبرد این موضوع، سه مبحث نیاز است. 1. دعوت و دستور رهبری 2. پیامدها و ثمرات این ایده 3. تفسیر مکتبی (مکتب امامین انقلاب) حادثه
وی در باره مبحث «دعوت و دستور رهبری» خاطرنشان کرد: چندین مسئله ذیل مبحث یاد شده نیاز به بررسی دارد که عناوین آن ها به شرح ذیل است:
1: انقلاب اسلامی: یک اندیشه، سخن نو ژرف ترین تفسیر از اسلام، مأموریت بزرگ، منبع الهام هدف، طلایه دار عصر جدید و سرمایه بزرگ اجتماعی است.
2. مطالبه مقام معظم رهبری: چشم انداز بزرگ و باشکوهی؛ تمدن نوین اسلامی، برای انقلاب اسلامی در نظر گرفته شده و برای دست یابی به آن محتاج حرکت عمومی هستیم. ویژگی های چنین حرکتی باید معقول، منضبط و عقلایی باشد. جوهره‌ی خواسته مذکور با شکل گیری اراده ملی ماهیت پیدا می کند.
3. اراده ملی: انقلاب «عنصر اراده‌ی ملّی را که جان‌مایه‌‌ی پیشرفت همه‌جانبه و حقیقی است در کانون مدیریّت کشور وارد کرد». جان مایه همان روح و پیشرفت؛ هدف می باشد. تقریر حضرت آقا از انقلاب «قرار گرفتن اراده ملی در کانون مدیریت کشور» است. به نظر بنده این مسئله به لحاظ تئوریک دال مرکزی بیانیه گام دوم است و «قیام جوانان برای ساختن ایران» داخل این گنجانده می شود. بحث مردم به فرموده آقا، مسئله اصلی انقلاب است. مراد از مردم در اراده ملی تمام مردم معنا می گردد.
4. روش پیگیری: طریق وصول به هدف تبیین، به میدان کشیدن و برانگیختن حلقه های میانی است. فعال شدن راه کار های عملیاتی نیاز به هدایت، تمرکز، پیگیری، فعالیت پی در پی دارد.
5. گروه های حلقه میانی عبارت اند از : نخبگان دعوت ساز، نخبگان راهبر میدانی و نخبگان دانش ساز. عملیات جریان حلقه های میانی باید بر اساس ترتیب مذکور انجام بگیرد.
حجت الاسلام و المسلمین آقای میثم قاسمی استاد حوزه و دانشگاه در تأیید سخنان حجت الاسلام فلاح گفت: روایت راهبردی از رسول اکرم صلی الله علیه و آله در این زمینه وارد شده است: «أَلاَ إِنَّ مَثَلَ هَذَا اَلدِّينِ كَمَثَلِ شَجَرَةٍ ثَابِتَةٍ اَلْإِيمَانُ أَصْلُهَا وَ اَلزَّكَاةُ فَرْعُهَا وَ اَلصَّلاَةُ مَاؤُهَا وَ اَلْقِيَامُ عُرُوقُهَا» (شعیری، محمد بن محمد، جامع الأخبار، ج۱، ص۳۷) قیام برای خدا به منزله رگ های درخت است و اگر به پا خواستن صورت بگیرد، رگ ها به فعالیت وادار شده و رشد پیدا می کند. روایت ترسیم اجتماعی به ما می دهد که جامعه بدون قیام، اگر اهل ایمان، زکات و نماز باشد باز هم رشد نمی کند.
وی در رابطه با موضوع بحث دو پرسش را مطرح کرد: 1. منظور از اراده ملی چیست؟ آیا معقول است همه مردم حرکت کنند؟ یا نه، همان طور که در علوم سیاسی بحثی به نام قدرت موسس ذکر می گردد، عده ای از بیشتر مردم مکفی است؟ 2. مراد از کارگروه ها دولت موازی است؟ یا حکمرانی است که با حرکت مردم ایجاد می شود؟
حجت الاسلام و المسلمین آقای امین اسدپور اشاره کرد؛ چیزی که به نظر می رسد در رویکرد اسلامی مکتب امامین انقلاب مراد از همه، تمام مردم است و نفی غیر مراد نیست. حتی جوانانی که حیث انقلابی کمتری دارند، باید درگیر شوند. البته در عالم خارج چقدر تحقق عینی پیدا کند، تابع خواست و نحوه صیرورت انسان ها است. بنابراین در فضای حاکمیتی، باید تمهید و ظرفیت عمومی لحاظ گردد.
حجت الاسلام والمسلمین آقای محمد‌هادی هدایت در رابطه با محل تمرکز عملیات گفت: تأکید بنده بر بحث دانش سازی است و مسئله قیام باید بر این محور بچرخد. در فضای رفتار اشتباه مسئولین، مردم علم به حقیقت ندارند و با چنین اتمسفری قیام صورت نمی گیرد. قیام نیاز به ادبیات جدید و بیرون آمدن از جهالت را می طلبد.